Б.БАРС

Нийслэл хот жилээс жилд өнгө нэмж, нүдний гэм байсан хогийн савнууд ч нэг мэдэхэд хаа сайгүй бий болсныг сайшаалтай. Тэр хэрээр хөл дор хөглөрөх хог багасан хэдхэн алхмын цаадах саванд хогоо хаячихдаггүй залхуу нэгнээ хүмүүс зэмлэнгүй харцаар нэвт өрөмдөн нүдээрээ загнадаг болжээ.

Нийслэлийн нэг хэв загвартай хогийн савнууд “Энгийн”, “Дахивар” гэсэн хоёр тасалгаатайг хэн хүнгүй мэднэ. Дахин боловсруулах хог хаягдлыг оновчтой товчхон нэрлэх уралдаанд нэгэн оюутан “Дахивар” гэсэн үгээр түрүүлсэн гэнэ лээ. 

Гэвч энэ үг ямар учиртайг өнөөг хүртэл мэдэхгүй яваа хүн цөөнгүй. Энэ талаар сурталчилгаа ч явсан зүйлгүй. Тэгээд ч дахивар хог хаягдал гэж чухам юуг хэлээд байгаа тал дээр эргэлзэх хог хаягчид надаас авахуулаад бишгүй. Ямар ч байсан ундааны хуванцар савыг дахин боловсруулдаг нь лавтай. Тэдгээрийг том оо гээч мяндсан шуудайтай хүмүүс цуглуулан хоёрдогч түүхий эдийн цэгүүдэд борлуулдаг шүү дээ.

Харин шилэн лонх дахивар мөн үү. Элдэв цаасан уут, сонин, сэтгүүл үүнд хамаарах уу. Полиэтилен уутыг аль тасалгаанд нь хаях вэ гээд бөөн асуулт ундарна. Уг нь эдгээрийг бүгдийг дахин боловсруулах боломжтойг мэднэ л дээ. Харин манайд яадаг юм бол, эргэлзээтэй. Хүүхдийн нэгэн алдартай дууны үгийг өөрчлөн “Энгийн үү, дахивар уу аль нь вэ хө” гэж таамаглан дуулалтай биш дээ.

Тэгэхээр энгийн хог гэж юуг хэлэх, дахивар тасалгаанд ямрыг нь хаяхыг тодорхой хэлээд өгвөл зүгээрсэн. Хогийн савнуудыг өөлөх өөр нэг зүйл бас байна аа. Тэдгээр сав бороо шорооноос хамгаалсан дээвэртэй. Гэвч дундуур нь ундааны том сав зэрэг овортой хог шургуулахад хүндрэлтэй.  Анх хийхдээ үүнийг бодолцож болоогүй л юм байх даа.